لاستیک‌های مخصوص جاده یا HT: به طور قطع همه شاسی‌بلند‌سواران، نیازی برای داشتن یک تایر به منظور رفتن به بیراهه‌ها نخواهند داشت چرا که بسیاری از افرادی که یک خودرو شاسی‌بلند را خریداری می‌کنند، از آن استفاده‌های خیابانی و شهری دارند. این تایر‌ها دارای طرح یا همان آج‌های ریز و خطوطی ظریف هستند. فاصله کم این خطوط نسبت به هم باعث می‌شود تا تایر‌های بزرگراهی یا همان جاده‌ای نرم و بی‌صدا بوده و چسبندگی خوبی به مسیر داشته باشند. آج این تایر‌ها به شکلی طراحی می‌شوند که حتی در مواجهه با آب روی مسیر، بتوانند تا حد زیادی آن را پراکنده کنند تا از پدیده آکواپلنینگ یا همان سوار‌شدن ‌‌روی توده آب جلوگیری شود. .

لاستیک‌های همه‌جارو یا AT: این تایر‌ها یک پله، آفرودی‌تر از نمونه‌های جاده‌ای هستند چرا که آج‌های آنها با فاصله بیشتری از یکدیگر قرار دارند و به همین خاطر هم مناسب مسیر‌های آسفالت هستند و هم مناسب برای بیراهه‌نوردی. البته باید یادآور شد که این لاستیک‌ها نسبت به نمونه‌های مخصوص گل‌نوردی و یا حرکت در برف، توانایی کمتری در اینگونه مسیر‌ها دارند و بیشتر برای مسیر‌هایی با میزان گل و برف کم هستند و در واقع می‌توان گفت این نوع تایر یک نمونه جاده‌ای با توانایی بیشتر در مسیر‌های بیراهه به شمار می‌روند. .

لاستیک‌های گل‌نوردی یا MT: در واقع تایر‌های گِل‌نوردی به خاطر نوع آج آنها و سیستم کاری‌شان که در اکثر زمین‌ها کارایی بسیار خوبی دارند، به عنوان شاخصه تایر‌های آفرودی شناخته می‌شوند. این لاستیک‌ها دارای آج‌های بزرگ و با فاصله از هم هستند تا گل و سنگ‌های مسیر، درون آج‌ها گیر نکرده و به‌راحتی از بین آنها جدا شوند. اما همین فاصله زیاد آج‌ها باعث می‌شود تا در حین حرکت در جاده‌های آسفالت، هوای محبوس شده و هوایی که به تایر برخورد می‌کند، ایجاد سر و صدای نسبتا زیادی کرده و از طرفی‌ روی زمین‌های خیس نیز به راحتی لغزش پیدا کنند. همچنین این تایر‌ها مناسب مسیر‌های یخ زده نیز نیستند و نسبتا راحت چسبندگی خود را در این مسیر‌ها از دست می‌دهند.